Het schaatsseizoen van: Sara van Zuijlen

Rijswijk,  31 december 2014

Op deze laatste dag van het jaar en na enkele verzoekjes om een stukje over de diverse wedstrijden te maken, besluit ik om dan toch een korte samenvatting te schrijven van de wedstrijdervaringen van Sara. Het seizoen begon al vroeg dit jaar. Als ouder heb ik niet het idee dat het vorige seizoen gestopt is, en dat er een nieuw seizoen is begonnen, want ook Sara heeft de afgelopen zomer elke week op het ijs gestaan tijdens de zomertrainingen in Dordrecht.

In eerste instantie was het  even wennen, andere kinderen en ook andere trainers, maar ze kreeg er steeds meer plezier in, en wat nog belangrijker was: ze werd minder angstig en kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Na een weekje zomerkamp in Oberstdorf  stond daar een dochter met een gretige blik van ik ga ervoor! Deze blik was een tijd lang zoek en het gaf een goed gevoel hem weer terug te zien.

Terug uit Duitsland begonnen de trainingen bij IHCL weer.  Tot Sara’s verbazing kreeg ze ook een uitnodiging om deel te nemen aan de intergewestelijke shorttrack selectie, wat inhield dat ze nog een training ging volgen in Utrecht. De eerste wedstrijd was het ONK in Amsterdam, nu kon ze zich meten met haar leeftijdsgenootjes en laten zien wat ze geleerd had in de zomer, en dat ze iets geleerd had, bleef ook voor de buitenstaanders niet onopgemerkt! Meerdere keren werd ik aangesproken, wat leuk dat Sara ook weer meedoet! Ze deed nu ook echt weer mee. Na het ONK kon er nog een paar weken goed getraind worden voor de KNSB-cup begon.

In de weken die volgde heeft ze goed geluisterd naar alle technische aanwijzingen en probeerde deze ook toe te passen. Tijdens het avondeten meldde ze ons dat ze van plan was om het NK te gaan halen, haar zus (Emma) en ik keken elkaar aan, en dachten er het onze van. We zullen zien! Eerst maar eens de eerste KNSB-cup rijden. Dat deed ze best goed. 1000 Meters had ze nog niet zo heel veel gereden maar in Zoetermeer ging ze voortvarend van start, en na een heat en een halve finale stond ze zelfs in de A-finale. Nog een beetje onwennig toen ze haar naam hoorde omroepen en plaats nam aan de startlijn. Na een spannende rit kwam ze als derde over de finish in een mooi nieuw PR van 1.47.87.

In het weekend dat volgde, werd in Groningen de tweede KNSB-cup gereden. Ik hoef niemand te vertellen hoe ver Groningen is. Dus op een zeer vroege donkere zondagochtend vertrokken we richting Kardingen waar de 500 meter op het programma stond. Ja en dat ze er zin in had was duidelijk: in de heat werd ze tweede en scherpte haar PR aan. Na wat aanwijzingen  van Toine – de coach die ook helemaal naar Groningen was gekomen om alle IHCL-rijders te begeleiden – ging ze in de halve finale fel van start en had er goed de vaart in, maar een niet helemaal correcte inhaalactie leverde haar, haar eerste penalty op. Hierdoor belandde ze in een lagere finale, maar hierin scherpte ze wederom haar PR aan naar 53.11.  Als afsluiting werd er nog een relay gereden en samen met Olin, Britt en Savannah ging dit erg goed.

Na deze wedstrijdervaringen was het dan bijna zover: Sara ging voor de eerste keer meedoen aan een Star Class wedstrijd. Na de verhalen van haar zus wilde ze dat ook zelf gaan ervaren. Dus zo vertrokken wij op een nog donkere donderdagochtend voor een lange autorit naar het Franse Grenoble. Wie had dat gedacht met deze dochter, die nog niet zo heel lang geleden op een EHBO, na weer een vervelende valpartij, nogal duidelijk te kennen gaf nooit, maar dan ook nooit meer een shorttrack wedstrijd te rijden!

Aangekomen in Grenoble, na een goed verlopen auto rit, even de benen strekken. De ijshal ligt gelijk naast het hotel dus maar eens kijken hoe die eruit ziet. Aan de buitenkant niet erg spectaculair, maar eenmaal binnen blijken er maar liefst twee banen te zijn, een hal waar  kunstrijders hun kunsten vertoonden, en de hal waar het de komende drie dagen moet gaan gebeuren. Sara kijkt verbaasd rond, mag ik hier gaan rijden? In deze grote hal met maar liefst twee ringen tribunes? Ja, hier mag jij morgen starten, zeg ik haar. De volgende dag wordt haar geduld nog even op de proef gesteld, want als C-junior rijdt ze in het middagprogramma, dus eerst maar even het winkelcentrum in. Eindelijk is het dan zover en staat ze aan de start voor haar eerste 1000 meter. Voor Sara is het allemaal nieuw, alle tegenstanders zijn even onbekend, behalve dan enkele Nederlandse meiden. Maar het mag gezegd, ze doet goed mee. Wat haar menig compliment op levert van de interim–coach. En dit sterkt haar weer in het zelfvertrouwen, ze groeit in het toernooi. En dacht ze voor aanvang nog dat ze wel laatste zou worden, wordt ze keurig op alle afstanden 20^ste  van de 36 deelnemers. En met een PR op de 500 meter van 51.09 (net geen vijftiger mam!), en een PR op de 1000 meter van 1.45.90 keren wij met een goed gevoel huiswaarts. Maar niet dan nadat ze me verzekerd heeft het onwijs leuk te hebben gevonden en ook zeker in Heerenveen en Turijn te willen starten. Dat wordt dus nog even doorsparen!

Op 17 december is er de volgende KNSB-cup in Tilburg en de wedstrijdleiding heeft besloten dat er geen 1500 c.q. 777 meters op het programma, staan maar wederom 500 meters, dit i.v.m. de voorrondes van de relay voor het NK. Het betekent voor Sara dat ze deze keer start in de laagste divisie, omdat haar PR op Benelux-ijs 53.11 is. Na haar gemakkelijk gewonnen heat en halve finale staat ze in de A-finale, op startpositie 1 nog wel! Maar echt spannend is het na de start al niet meer. Sara neemt net als in de heat en de halve finale de leiding, met ruim een halve bocht voorsprong finisht ze, en heeft haar Benelux PR aangescherpt naar 51.48. Maar dan volgt voor Sara het spannendste gedeelte van deze wedstrijd, de relay! Het heeft bij ons thuis aan de keukentafel de nodige discussies opgeleverd tussen de zussen. Maar goed daar staat ze dan samen met Esmee, Maureen en haar zus Emma als een echt team. Voor mij als moeder van deze twee is het een paar minuten adem in. Maar na een paar goede wissels waarin Emma Sara moeten duwen (voor mij de spannendste), en ook de gestroomlijnde wissels van Esmee en Maureen, is het duidelijk:  deze IHCL-meiden gaan zich als eerste plaatsen voor de finale op het NK. En kan ik weer opgelucht uitademen.

Tot zover een verslag van een dochter die het plezier heeft terug gevonden in het shorttracken, en zich ook nog heeft geplaatst voor het NK. Dus 2015 begint voor mij goed, met in het eerst weekend van januari maar liefst 2 dochters aan de start op het NK.

Tot daar!

Astrid van Zuijlen